Niewielki lasek, który kryje w sobie wiele tajemnicy. W nim liście, na których po tych wszystkich latach wciąż wyczuwa się ślady krwi i zbrodni. Korzenie, które są równie zaplątane, co historia, która jest z nimi związana. "Las zbliża się powoli" to reportaż, który zmienił sobą opisywaną przez siebie historię. Dębrzyna to niewielki las, który znajduje się tuż obok Przeworska. To właśnie w tym miejscu grupa mężczyzn czekała na ludzi, którzy wracali z robót w III Rzeszy. Czekali na nich, mając w swoich głowach potrzebę rabunku i mordu. Potrzebę, której oddawali się przy każdej możliwej okazji. Rafał Hetman postanowił zagłębić się w historię, w której krew próbuje być jednocześnie zapamiętana i całkowicie zapomniana. Znajduje się dziś nie na rękach, a na śladach niepamięci mieszkańców okolicznych wiosek. Dlaczego dochodziło do tych zbrodni? Czy prawda może zapisać się w ludzkiej pamięci? I czy pamięć może powiedzieć prawdę? Historia jest tworzona w każdej sekundzie, która mija. Z tego powodu Rafałowi Hetmanowi udało się nie tylko opisać historię tych zbrodni, ale również w pewien sposób ją zmienić. Próbując odpowiedzieć na to, kto doprowadził do śmierci tych osób, autor rekonstruuje dla czytelnika historię, którą spowijają lęk i chaos. Jest to opowieść o czasie, który nastał po wkroczeniu Armii Czerwonej do Polski. Śledzi on blisko sto lat historii terenu wokół pamiętnego i krwawego lasu. W ten sposób otwiera rany polskiej historii - zarówno te małe, jak i ogromne. Reportaż ten może wydawać się historią o morderstwach. Choć zawiera ją w sobie, nie jest ona jego celem. Rafał Hetman próbuje dowiedzieć się, dlaczego winowajcy nie zostali nigdy ujawnieni. Pragnie poznać, dlaczego prawda została zapomniana. Próbuje przejrzeć pamięć pokoleń, których zadaniem było nie pamiętać.